Sinds 1 januari is de bestaande energielabelsystematiek voor woningbouw fors aangepakt. Het oude energielabel (verkregen vóór 2015) wordt nu “energie-index” genoemd. Hieraan zit dus geen energielabel meer verbonden. Daarvoor in de plaats is het doe-het-zelf-label (definitief energielabel) in het leven geroepen door minister Blok. Nu rijst de vraag: waarom dit sterk vereenvoudigd energielabel? En wat is een “energie-index” en is die überhaupt nog nodig?
De oude systematiek voor het energielabel was met 175 tot 450 euro relatief duur. Daarom is het sterk vereenvoudigde doe-het-zelf-label in het leven geroepen. Dit doe-het-zelf-label moet door de eigenaar beschikbaar worden gesteld bij oplevering, verhuur of verkoop van een woning. De eigenaar is diegene die de volledige zeggenschap heeft over het gebouw en daarvoor de verantwoordelijkheid draagt. Zodra een aannemer in opdracht van een particulier een woning plaatst, is de particulier de eigenaar. Als een aannemer of projectontwikkelaar woningen plaatst waarbij hijzelf de regie in handen heeft en daarmee de verkopende partij is, wordt hij ook zelf als eigenaar gezien.
Het doe-het-zelf-label kost de eigenaar slechts een paar tientjes en wat tijd door hooguit tien woningkenmerken in te voeren via de software van de overheid.
Verplicht
Het doe-het-zelf-label is in principe voor elke woning verplicht. Dus voor zowel nieuwe als bestaande woningen, maar ook voor woonwagens met permanente bewoning. Toch zijn er enkele uitzonderingen. Het label is niet verplicht bij beschermde monumenten, tijdelijke bouwwerken (bijvoorbeeld noodketen), recreatiewoningen of soortgelijke woningen die slechts beperkt worden gebruikt en woonboten.
Gebruik oude systeem
Het oude systeem voor het bepalen van de “energie-index” bestaat nog steeds, maar hieraan zitten geen publiekrechtelijke verplichtingen. Toch kan het in sommige situaties lonen deze duurdere methode toe te passen. Soms wordt dit als voorwaarde gesteld voor het verkrijgen van subsidie. De stimuleringsregeling energieprestatie in de huursector (STEP) is hiervan een voorbeeld. Maar ook als je van plan bent je woning te verhuren kan het slim zijn de energie-index te laten bepalen. Valt de woninghuur namelijk onder de liberalisatiegrens (≤ 710,68 euro) dan moet de huur bepaald worden aan de hand van het “woningwaarderingsstelsel”. Dit geldt niet alleen voor woningcorporaties, maar ook voor particuliere verhuur. Een onderdeel van dit waarderingsstelsel voor zelfstandige woningen is de energieprestatie aan de hand van de energie-index. Hoe lager de energie-index, hoe meer punten u kunt krijgen en dus meer huur u mag vragen. Op het moment dat u niet in het bezit bent van een energie-index, zal het aantal punten bepaald worden aan de hand van het bouwjaar. Doorgaans krijgt u meer punten met een energie-index, wat al gauw ongeveer 240 euro per jaar aan extra huur oplevert. In uitzonderlijke gevallen verkrijgt u echter meer punten op basis van het bouwjaar. Het is daarom altijd goed u hierin te verdiepen. De Huurcommissie is de onafhankelijke landelijke organisatie die toeziet op de huur in de gereguleerde sector. Hier treft u meer informatie aan over de puntentelling bij het woningwaarderingsstelsel.
Energie-index berekenen
In tegenstelling tot het doe-het-zelf-label mag u de energie-index niet zelf berekenen. Deze wordt bepaald door een gediplomeerd deskundige die zo’n 150 aspecten van de woning ter plaatse onderzoekt. Al deze aspecten worden vervolgens verwerkt in een module die de energie-index berekent. Bij een energie-index ontvangt de woningeigenaar automatisch ook een energielabel, zodat deze niet nog eens extra opgesteld hoeft te worden.
Bron: www.vastgoedactueel.nl
